An Coinnle Smoldering le Mark Mallett. Foilsíodh den chéad uair 12 Eanáir, 2007 ag An Focal Anois...
Bhí an chuma ar an bhfírinne mar choinneal iontach
an domhan ar fad a lasadh lena lasair thar cionn.
—St. Bernadine de Siena
CUMHACHT tháinig íomhá chugam… íomhá a bhfuil spreagadh agus rabhadh ag gabháil léi.
Tá a fhios acu siúd a bhí ag leanúint na scríbhinní seo go raibh a gcuspóir sainiúil go ullmhaigh muid do na hamanna a bhí díreach os comhair na hEaglaise agus an domhain. Níl an oiread sin faoi catechesis acu agus muid ag glaoch isteach i Tearmann sábháilte.
An Coinnle Smoldering
Chonaic mé an domhan bailithe mar is amhlaidh i seomra dorcha. Tá coinneal dóite sa lár. Tá sé an-ghearr, leáigh an céir beagnach. Léiríonn an lasair solas Chríost: Fírinne. [1]Nóta: scríobhadh é seo seacht mbliana sular chuala mé trácht ar an “Lasair an Ghrá” ar labhair Mhuire léi trí na teachtaireachtaí ceadaithe chuig Elizabeth Kindelmann. Féach an Léitheoireacht Ghaolmhar. Léiríonn an céir an am an ghrásta tá cónaí orainn i.
Tá an domhan den chuid is mó ag déanamh neamhaird den lasair seo. Ach dóibh siúd nach bhfuil, dóibh siúd atá ag féachaint ar an Solas agus ag ligean dó iad a threorú, tá rud éigin iontach i bhfolach ag tarlú: tá a mbeatha istigh á leagan faoi rún.
Tá am ag teacht go gasta nuair nach mbeidh an tréimhse ghrásta seo in ann tacú leis an mbreac (sibhialtacht) a thuilleadh mar gheall ar pheaca an domhain. Titfidh na himeachtaí atá le teacht an coinneal go hiomlán, agus cuirfear Solas an choinnle seo as. Beidh caos tobann sa seomra."
Glacann sé tuiscint ó cheannairí na tíre, go n-imíonn siad sa dorchadas gan solas; cuireann sé corrach orthu mar a bheadh ar meisce. (Job 12: 25)
Beidh mearbhall agus eagla mór mar thoradh ar dhíothacht an tSolais. Ach iad siúd a bhí ag ionsú an tSolais san am ullmhúcháin seo táimid anois ann beidh Solas istigh ann chun iad a threorú (mar ní féidir an Solas a mhúchadh riamh). Cé go mbeidh siad ag fulaingt an dorchadais timpeall orthu, beidh Solas istigh Íosa ag taitneamh go geal istigh ann, á threorú go nádúrtha ó áit fholaithe an chroí.
Ansin bhí radharc suaiteach ag an bhfís seo. Bhí solas i gcéin… solas an-bheag. Bhí sé mínádúrtha, cosúil le solas beag fluaraiseach. Go tobann, stampáil an chuid is mó sa seomra i dtreo an tsolais seo, an t-aon solas a bhí le feiceáil acu. Dóchas a bhí ann… ach solas bréagach, mealltach a bhí ann. Níor thairg sé Teas, ná Dóiteáin, ná Slánaithe - an lasair sin a dhiúltaigh siad cheana féin.
… In áiteanna móra ar domhan tá an creideamh i mbaol bás a fháil mar lasair nach bhfuil breosla ann a thuilleadh. —Litir a Naofa Pápa Benedict XVI chuig Easpaig Uile an Domhain, 12 Márta, 2009
Is ag deireadh an dara mílaois amháin a thagann scamaill ollmhóra bhagracha le chéile ar léaslíne an chine dhaonna go léir agus tagann dorchadas anuas ar anamacha an duine. —POPE JOHN PAUL II, ó óráid, Nollaig, 1983; www.vatican.va
Anois an t-am
Tháinig Scrioptúr na ndeich maighdean chun cuimhne díreach tar éis na n-íomhánna seo. Ní raibh ach cúigear de na maighdeana a raibh go leor ola ina lampaí acu le dul amach agus bualadh leis an mBrídeog a tháinig sa dorchadas “meán oíche” (Matthew 25: 1-13). Is é sin, níor líon ach cúigear maighdean a gcroí leis na grásta riachtanacha chun an solas a thabhairt dóibh le feiceáil. Bhí na cúig mhaighdean eile neamhullmhaithe ag rá, “… tá ár lampaí ag imeacht,” agus chuaigh mé chun níos mó ola a cheannach ó na ceannaithe. Bhí a gcroí neamhullmhaithe, agus mar sin lorg siad an “grásta” a theastaigh uathu… ní ó Fhoinse Phure, ach ó peddlers mealltach.
Arís, bhí cuspóir amháin leis na scríbhinní anseo: chun cabhrú leat an ola dhiaga seo a fháil, go bhféadfá a bheith marcáilte ag aingil Dé, go bhfeicfidh tú le solas diaga tríd an lá sin nuair a bheidh an Mac á chliceáil ar feadh tréimhse ghairid, ag tumadh an chine daonna isteach i nóiméad dorcha pianmhar.
Teaghlaigh
Tá a fhios againn ó fhocail ár dTiarna go bhfuil na laethanta seo chun go leor daoine a ghabháil gan a bheith cosúil le gadaí san oíche:
Mar a bhí i laethanta Noe, mar sin beidh sé i laethanta Mhac an Duine. D'ith siad agus d'ól siad, ghlac siad fir chéile agus mná céile, go dtí an lá a tháinig Noe isteach san áirc - agus nuair a tháinig an tuile scrios sé iad go léir. Bhí sé mórán mar an gcéanna i laethanta Lot: d'ith agus d'ól siad, cheannaigh agus dhíol siad, thóg siad agus plandáil. Ach ar an lá ar fhág Lot Sodom, chuir tine agus ruibh báisteach anuas ó neamh agus scrios sé iad go léir. Is mar sin a tharlóidh an lá a nochtfar Mac an Duine … Cuimhnigh ar bhean Lot. An té a dhéanann iarracht a shaol a chaomhnú caillfidh sé é; an té a chaillfidh é coinneoidh sé é. (Lúcás 17: 26-33)
Scríobh cuid de mo léitheoirí, scanraithe go bhfuil baill a dteaghlaigh ag sleamhnú ar shiúl, ag éirí níos naimhdí don Chreideamh.
Sa lá atá inniu ann, nuair a bhíonn an creideamh i mbaol in áiteanna móra ar domhan bás a fháil mar lasair nach bhfuil breosla ann a thuilleadh, is é an tosaíocht sáraitheach Dia a chur i láthair ar an saol seo agus an bealach chun Dé a thaispeáint d’fhir agus do mhná. Ní dia amháin, ach an Dia a labhair ar Sinai; don Dia sin a n-aithnímid a aghaidh i ngrá a bhrúnn “go deireadh” (cf. Eoin 13: 1) - in Íosa Críost, a céasadh agus a d’ardaigh. Is í an fhadhb cheart atá ann ag an nóiméad seo dár stair ná go bhfuil Dia ag imeacht ó léaslíne an duine, agus, le maolú an tsolais a thagann ó Dhia, tá an daonnacht ag cailleadh a imthacaí, le héifeachtaí millteach atá ag éirí níos follasaí. —Litir a Naofa Pápa Benedict XVI chuig Easpaig Uile an Domhain, 10 Márta, 2009
Go deimhin tá criathrú agus íonú ag tarlú agus muid ag labhairt. Ach, mar gheall ar do chuid paidreacha agus mar gheall ar do dhílseacht d’ÍosaCreidim go dtabharfar grásta móra dóibh nuair a osclaíonn Spiorad Dé gach croí chun a n-anamacha a fheiceáil mar a fheiceann an tAthair iad - an bronntanas dochreidte Trócaire sin atá ag druidim níos gaire. Is é an t-antidote don apostasy seo laistigh de do chéimeanna teaghlaigh an Phaidrín. Léigh arís Athchóiriú Ag Teacht an Teaghlaigh.
Is é Dia a roghnaíonn tú, ní chun tú féin a shábháil, ach chun a bheith mar ionstraim an tslánaithe do dhaoine eile. Is í an tsamhail atá agat ná Muire a ghéilleadh go hiomlán do Dhia agus ar an gcaoi sin a bheith ina comhoibrí fuascailte - an Comhfhuascailt de go leor. Is siombail den Eaglais í. Baineann an rud a bhaineann léi leatsa. Tá tusa le bheith i do chomhfhuascailteoir le Críost trí do chuid paidreacha, finné agus fulaingt.
De réir a chéile, tá an dá léamh seo ó Oifig agus Aifreann an lae inniu (12 Eanáir, 2007):
Iad siúd a measadh gur fiú dul amach mar mhic Dé agus a bheith á rugadh arís den Spiorad Naomh ó ard, agus a choinníonn laistigh díobh an Críost a dhéanann iad a athnuachan agus a líonann le solas, treoraíonn an Spiorad iad go héagsúil agus bealaí éagsúla agus ina n-ionad spioradálta treoraíonn siad go dofheicthe ina gcroí iad le grásta. —An scríbhneoir spioradálta sa cheathrú haois; Liotúirge na n-uaireanta, Iml. III, lch. 161
Is é an Tiarna mo sholas agus mo shlánaithe; cé ba chóir dom a bheith eagla? Is é an Tiarna tearmann mo shaol; cé ba cheart go mbeadh eagla orm? Cé campáil arm i m'aghaidh, ní bheidh eagla ar mo chroí; Cé go gcuirfí cogadh ormsa, beidh muinín agam as sin amach. Óir folaigh sé mé ina áit chónaithe i lá na trioblóide; ceilteoidh sé mé i bhfoscadh a phuball, cuirfidh sé ard ar charraig mé. (Salm 27)
Agus seo caite, ó Naomh Peadar:
Tá an teachtaireacht fáidhiúil againn atá iontaofa ar fad. Déanfaidh tú go maith a bheith aireach air, maidir le lampa ag taitneamh in áit dhorcha, go dtí go dtosóidh an lá agus go n-ardóidh réalta na maidine i do chroí. (2 Pt 1: 19)
Léitheoireacht ghaolmhara:
Nótaí nótaí
| ↑1 | Nóta: scríobhadh é seo seacht mbliana sular chuala mé trácht ar an “Lasair an Ghrá” ar labhair Mhuire léi trí na teachtaireachtaí ceadaithe chuig Elizabeth Kindelmann. Féach an Léitheoireacht Ghaolmhar. |
|---|
Alicja Lenczewska
elizabeth Kindelmann
Tríd a tháinig An Dialann Spioradálta, Mhúin Íosa agus Muire Eilís, agus leanann siad orthu ag treorú na gcreidmheach in ealaín dhiaga na fulaingthe ar mhaithe le slánú anamacha. Sanntar tascanna do gach lá den tseachtain, ina mbíonn paidir, troscadh, agus fuinneamh oíche, le geallúintí áille ceangailte leo, le grásta speisialta do shagairt agus do na hanamacha i purgadóir. Ina dteachtaireachtaí, deir Íosa agus Muire gurb é lasair an ghrá de chroí gan Smál Mhuire an grásta is mó a tugadh don chine daonna ó tháinig an t-ionchoiriú. Agus amach anseo ní i bhfad i gcéin, glacfaidh a lasair an domhan ar fad.
An tAthair Stefano Gobbi
Cén fáth Gisella Cardia?
Ar an tríú dul síos, is minic a bhíonn feiniméin infheicthe, fianaise grianghrafadóireachta a fuarthas in I Cammino con Maria, nach féidir a bheith mar thoradh ar shamhlaíocht suibiachtúil, go háirithe láithreacht an stigmata ar chorp Giselle agus an chuma atá ar chrosa nó ar théacsanna reiligiúnacha i fola ar airm Gisella. Féach na pictiúir a tógadh óna suíomh Gréasáin apparition 
Jennifer
Cén fáth Manuela Strac?
Cén Fáth Físitheoirí Mhuire Medjugorje?
Cén fáth Pedro Regis?
Cén fáth seirbhíseach Dé Luisa Piccarreta?
de na naoimh. Níor tháinig deireadh leis na hoícheanta go dtí aon bhliain déag d’aois go dtí gur “Iníon Mhuire” a bhí inti. An bhliain dár gcionn, thosaigh Íosa ag labhairt istigh léi go háirithe tar éis an Chomaoineach Naofa a fháil. Nuair a bhí sí trí bliana déag, thaispeáin sé di i bhfís a chonaic sí ó bhalcóin a tí. Ann, ar an tsráid thíos, chonaic sí slua agus saighdiúirí armtha i gceannas ar thrí phríosúnach; d’aithin sí Íosa mar cheann acu. Nuair a tháinig sé faoina bhalcóin, d’ardaigh sé a cheann agus ghlaodh sé amach: “Anam, cuidigh liom! " Ar athraíodh a ionad go domhain, thairg Luisa í féin ón lá sin ar aghaidh mar anam íospartach agus í ag dul i léig ar son peacaí an chine daonna.
stát gluaisteáin, docht cosúil le cuma a bhí beagnach mar a bheadh sí marbh. Is nuair a rinne sagart comhartha na Croise thar a corp a d’aimsigh Luisa a dámha. Mhair an stát mistéireach suntasach seo go dtí go bhfuair sí bás i 1947 - agus sochraid ina dhiaidh sin nach raibh mórán cleamhnais léi. Le linn na tréimhse sin ina saol, ní raibh aon tinneas corpartha uirthi (go dtí gur éirigh sí le niúmóine ag an deireadh) agus ní raibh taithí aici riamh ar leapacha leapa, in ainneoin go raibh sí teoranta dá leaba bheag ar feadh seasca ceithre bliana.
Cén fáth Simona agus Angela?
Valeria Copponi