Dúirt Íosa le Luisa:
Tá an chumhacht seo ag m’Uacht féin [siombail ón nGrian] a buanna a thiontú go nádúr an duine – ach amháin don té a thréigeann í féin creiche dá solas agus dá teas, agus a choimeádann oíche dhian a toil féin uaidh, an oíche fíor agus foirfe an créatúr bocht. (3 Meán Fómhair, 1926, Iml. 19)
Is é an toil dhaonna, nuair a dhiúltaíonn sé go hiomlán don Uacht Dhiaga, “oíche foirfe an chréatúr bhocht”. Go fírinneach, is é seo a shamhlaíonn saol an Antichrist: an tréimhse sin nuair a “chuireann sé i gcoinne agus ardaíonn sé é féin os cionn gach dia agus ábhar adhartha mar a thugtar air, chun é féin a shuí i dteampall Dé, ag éileamh gur dia é”. (2 Teas 2:4). Ach ní amháin ar an Antichrist. Tá a bhealach pábháilte nuair a chuid mór den domhan agus an Eaglais diúltú don fhírinne Dhiaga sa rud ar a dtugann Naomh Pól “apostasy”, nó réabhlóid.
…tagann an apostasy ar dtús agus [ansin] nochtar an duine gan dlí, an ceann atá doomed chun perdition… (2 Tess 2: 3)
Tuigeann na hAithreacha ársa go ginearálta an éirí amach seo nó titim amach, faoi éirí amach as impireacht na Róimhe, a scriosadh ar dtús, sular tháinig an Antichrist. B’fhéidir go dtuigfear, b’fhéidir, go raibh éirí amach ag go leor náisiúin ón Eaglais Chaitliceach a tharla, i bpáirt, cheana féin, trí bhíthin Mahomet, Luther, srl. Agus d’fhéadfaí a cheapadh go mbeidh sé níos ginearálta sna laethanta den Antichrist. - nóta ar 2 Thess 2: 3, Bíobla Naofa Douay-Rheims, Baronius Press Limited, 2003; lch. 235
Nuair a chaithfimid muid féin ar an domhan agus ag brath ar chosaint air, agus ár neamhspleáchas agus ár neart tugtha suas againn, ansin féadfaidh [an t-Antichrist] pléascadh orainn i ndorn chomh fada agus a cheadaíonn Dia dó. Ansin go tobann d’fhéadfadh Impireacht na Róimhe briseadh suas, agus an Antichrist le feiceáil mar ghéarleanúint, agus na náisiúin bharbaracha timpeall ag briseadh isteach. —St. John Henry Newman, Seanmóir IV: Géarleanúint an Antichrist
Cé chomh gar agus atáimid don léiriú seo ar an Antichrist? Níl a fhios againn, ach amháin a rá, go bhfuil comharthaí uile an apostasy seo ann.
Cé atá in ann a fheiceáil go bhfuil an tsochaí faoi láthair, níos mó ná mar a bhí sí in aois ar bith roimhe seo, ag fulaingt le mallacht uafásach agus domhainfhréamhaithe atá, ag forbairt gach lá agus ag ithe isteach sa bhroinn, á tharraingt chun scriosta? Tuigeann sibh, a Bhráithre uaibhreach, cad é an galar so — giolc ó Dhia … Nuair a chuimhnítear air seo go léir tá cúis mhaith le heagla a chur ar eagla go mbéadh an tsíor-chorrughadh so mar réamh-bhlaiseadh, agus, b'fhéidir, i dtosach na n-olc sin atá in áirithe do'n tsagart. laethanta deiridh; agus go bhfuil ar an domhan cheana féin “Mac an Perdition” ar a labhrann an t-Aspal. —Pápa ST. PIUS X, E Supremi, Encyclical Ar Athchóiriú Gach Rud i gCríost, n. 3, 5; 4 Deireadh Fómhair, 1903
Mar sin féin, beidh an “oíche” seo de thoil an duine, mar atá pianmhar, gearr. Titfidh ríocht bhréagach na Bablóine agus as a fothracha ardófar Ríocht na Tiomna Dhiaga, mar atá an Eaglais ag guí le 2000 bliain: “Tig, a Ríocht, déanfar do thoil ar an talamh mar atá ar neamh.”
Ag cur an Uacht Dhiaga i gcomparáid le leictreachas, deir Íosa le Luisa:
Is iad na sreanga a bheidh mar theagasc faoi mo thoil; Is é an Fiat Féin cumhacht an leictreachais a chruthóidh, le gasta draíochtúla, an solas a chaithfidh oíche thoil an duine, dorchadas na bpasanna. Ó, cé chomh hálainn a bheidh solas mo Will! Agus é á fheiceáil, déanfaidh créatúir na gléasanna ina n-anam a dhiúscairt chun sreanga na dteagasc a nascadh, ionas go mbainfidh siad taitneamh as agus go bhfaighidh siad cumhacht an tsolais atá i leictreachas mo Uachtair Uachtarach. (4 Lúnasa, 1926, Iml. 19)
Mura bhfuil monarchana ar neamh, is léir go raibh an Pápa Piux XII ag labhairt go fáidhiúil ar an mbua seo a bheidh le teacht, roimh deireadh an domhain, de Ríocht na hUachta Dhiaga thar “oíche” na huachta daonna:
Ach fiú an oíche seo ar domhan taispeántar comharthaí soiléire breacadh an lae a thiocfaidh, de lá nua ag fáil póg ghrian nua níos áille… Tá aiséirí nua Íosa riachtanach: fíor-aiséirí, nach n-admhaíonn níos mó tiarnas de bás ... I ndaoine aonair, caithfidh Críost oíche an pheaca marfach a scriosadh le tús an ghrásta. I dteaghlaigh, caithfidh oíche na neamhshuime agus na fuara géilleadh do ghrian an ghrá. I monarchana, i gcathracha, i náisiúin, i dtailte míthuisceana agus fuatha caithfidh an oíche fás geal mar an lá, nox sicut bás illuminabitur, agus scoirfidh achrann agus beidh suaimhneas ann. — PÁPA PIUX XII, Urbi agus Orbi seoladh, 2 Márta, 1957; vatacáin.va
Tar éis íonú trí thriail agus trí fhulaingt, tá tús ré nua ar tí briseadh. -POPE ST. JOHN PAUL II, Lucht Féachana Ginearálta, 10 Meán Fómhair, 2003
Go hachomair:
An meid is mó údarásach is é an dearcadh, agus an ceann is cosúil a thagann ar aon dul leis an Scrioptúr Naofa, ná go dtiocfaidh an Eaglais Chaitliceach isteach arís ar thréimhse rathúlachta agus bua, tar éis titim an Antichrist. -Deireadh an Domhain Láithreach agus Mistéir an tSaoil le Todhchaí, Fr. Charles Arminjon (1824-1885), lch. 56-57; Preas Institiúid Sophia
… Leanfaidh [an Eaglais] a Tiarna ina bhás agus ina aiséirí. -Catechism na hEaglaise Caitlicí, 677
—Is iar-iriseoir é Mark Mallett, údar Chonradh na Gaeilge An Codarsnacht Deiridh agus An Focal Anois, Léiritheoir de Fan nóiméad, agus comhbhunaitheoir de Comhaireamh síos chun na Ríochta
Léitheoireacht Ghaolmhar
Ardú ríocht an duine: Tuar Íseáia an Chumannachais Dhomhanda
Athmhachnamh a dhéanamh ar na End Times
A Athair Naofa a chara ... Tá sé ag teacht!
Alicja Lenczewska
elizabeth Kindelmann
Tríd a tháinig An Dialann Spioradálta, Mhúin Íosa agus Muire Eilís, agus leanann siad orthu ag treorú na gcreidmheach in ealaín dhiaga na fulaingthe ar mhaithe le slánú anamacha. Sanntar tascanna do gach lá den tseachtain, ina mbíonn paidir, troscadh, agus fuinneamh oíche, le geallúintí áille ceangailte leo, le grásta speisialta do shagairt agus do na hanamacha i purgadóir. Ina dteachtaireachtaí, deir Íosa agus Muire gurb é lasair an ghrá de chroí gan Smál Mhuire an grásta is mó a tugadh don chine daonna ó tháinig an t-ionchoiriú. Agus amach anseo ní i bhfad i gcéin, glacfaidh a lasair an domhan ar fad.
An tAthair Stefano Gobbi
Cén fáth Gisella Cardia?
Ar an tríú dul síos, is minic a bhíonn feiniméin infheicthe, fianaise grianghrafadóireachta a fuarthas in I Cammino con Maria, nach féidir a bheith mar thoradh ar shamhlaíocht suibiachtúil, go háirithe láithreacht an stigmata ar chorp Giselle agus an chuma atá ar chrosa nó ar théacsanna reiligiúnacha i fola ar airm Gisella. Féach na pictiúir a tógadh óna suíomh Gréasáin apparition 
Jennifer
Cén fáth Manuela Strac?
Cén Fáth Físitheoirí Mhuire Medjugorje?
Cén fáth Pedro Regis?
Cén fáth seirbhíseach Dé Luisa Piccarreta?
de na naoimh. Níor tháinig deireadh leis na hoícheanta go dtí aon bhliain déag d’aois go dtí gur “Iníon Mhuire” a bhí inti. An bhliain dár gcionn, thosaigh Íosa ag labhairt istigh léi go háirithe tar éis an Chomaoineach Naofa a fháil. Nuair a bhí sí trí bliana déag, thaispeáin sé di i bhfís a chonaic sí ó bhalcóin a tí. Ann, ar an tsráid thíos, chonaic sí slua agus saighdiúirí armtha i gceannas ar thrí phríosúnach; d’aithin sí Íosa mar cheann acu. Nuair a tháinig sé faoina bhalcóin, d’ardaigh sé a cheann agus ghlaodh sé amach: “Anam, cuidigh liom! " Ar athraíodh a ionad go domhain, thairg Luisa í féin ón lá sin ar aghaidh mar anam íospartach agus í ag dul i léig ar son peacaí an chine daonna.
stát gluaisteáin, docht cosúil le cuma a bhí beagnach mar a bheadh sí marbh. Is nuair a rinne sagart comhartha na Croise thar a corp a d’aimsigh Luisa a dámha. Mhair an stát mistéireach suntasach seo go dtí go bhfuair sí bás i 1947 - agus sochraid ina dhiaidh sin nach raibh mórán cleamhnais léi. Le linn na tréimhse sin ina saol, ní raibh aon tinneas corpartha uirthi (go dtí gur éirigh sí le niúmóine ag an deireadh) agus ní raibh taithí aici riamh ar leapacha leapa, in ainneoin go raibh sí teoranta dá leaba bheag ar feadh seasca ceithre bliana.
Cén fáth Simona agus Angela?
Valeria Copponi